kopk kopa PL

WITAJ W KRAINIE PIASKU! ZACHĘCAMY DO ZAPOZNANIA SIĘ Z PEŁNYMI NIESPODZIANEK WYDMAMI MIERZEI KUROŃSKIEJ. NA TEJ TRASIE POZNASZ POSZCZEGÓLNE WYDMY I ZWIEDZISZ MIEJSCA, W KTÓRYCH KAŻDA Z NICH NAJBARDZIEJ WYRÓŻNIA SIĘ NA TLE INNYCH. WYDMY PARABOLICZNE – STARA PUSZCZA JUODKRANTĖ Największy masyw wydm parabolicznych obrośniętych lasem możesz zobaczyć w Juodkrantė. Od zachodu wydmy te opasają całą miejscowość, jednak dla zwiedzających najatrakcyjniejsza jest część starej puszczy Juodkrantė, w której znajduje się ekspozycja drewnianych rzeźb „Góra Wiedźm” (lit. Raganų kalnas). Wydmy paraboliczne – to element starego (pierwotnego) krajobrazu Mierzei Kurońskiej. Gdy 5 tysięcy lat temu zaczęła się formować Mierzeja Kurońska, w zachodniej części nanoszonego piasku zaczęły się tworzyć niewielkie przedwydmy. Gdy powstały niewielkie misy, wierzchołki pod wpływem wiatru zaczęły przedzierać się w głąb lądu w kierunku wschodnim, w ten sposób zmieniając się w przypominające podkowy wydmy, nazywane parabolicznymi. Z czasem obrosły one trawą i lasem. Wysokość wydm parabolicznych sięgała 30–50 metrów. Jednak w XVI–XVIII w., gdy zaczęła się masowa wycinka lasu, wiatr znów zaczął poruszać piaskiem, w wielu miejscach niszcząc całe masywy wydm. SZARE WYDMY – ŚCIEŻKA POZNAWCZA REZERWATU PRZYRODY NAGLIAI Znajomość z Szarymi Wydmami (zwanymi też Martwymi Wydmami) najlepiej zacząć od 32 kilometra drogi Smiltynė – Nida, gdzie znajduje się ścieżka poznawcza dla pieszych w Rezerwacie Przyrody Nagliai. Ścieżka dla pieszych rozciągająca się na długości około 1 kilometra w kierunku wschodnim od szosy zapoznaje zwiedzających z wyjątkowymi i niezwykle rzadkimi w Europie wydmami szarymi. W miejscach osłoniętych przed ostrym nadmorskim wiatrem, gdzie powierzchnię piasku pokrywa nieprzerwany dywan porostów, mchu i drobnych roślin kłosowych, formują się stabilne kolonie roślin piaskowych. Powstają tu warunki do życia dla rzadkich gatunków owadów i jest to miejsce lęgowe świergotka polnego. Patrząc na panoramę szarych wydm, wyglądają one, jakby były pokryte szarawym aksamitnym dywanem. Taki obraz tworzą dominujące tu rośliny kłosowe (szczotlicha siwa, strzęplica siwa, turzyca piaskowa, kostrzewa poleska), jak również mchy i porosty, których różnorodność szacuje się tutaj na ponad 20 gatunków. Roślinność ta tworzy pokrywę powstrzymującą przemieszczanie się piasku. Rezerwat Przyrody Nagliai – to obszar przyrodniczy zarezerwowany wyłącznie do celów naukowych. Zabroniona jest tu jakakolwiek działalność człowieka, dlatego prosimy zwiedzających o poruszanie się wyłącznie po wyznaczonej ścieżce. OCHRONNY WAŁ WYDMOWY – PLAŻA W PREILI Za każdym razem, gdy na Mierzei Kurońskiej chce się dotrzeć do morza, trzeba się wspiąć na leżący wzdłuż wybrzeża wał wydmowy. Ciągnie się on wzdłuż całego wybrzeża mierzei, osiągając 3–4 m, a miejscami nawet 14 m wysokości i do 70–150 m szerokości. Wał ten nazywany jest bardzo różnie: przedwydmą, wałem lub grzbi- etem ochronnym. Zapoczątkowany ręką człowieka, z pomocą wiatru, morza i piasku, powstał na wybrzeżu mierzei 200 lat temu. W latach 1805–1811 prace tworzące wał ochronny na mierzei zapoczątkował uczony duńskiego pochodzenia, Soren Bjorn. Wał był tworzony etapami. Wiosną w odległości mniej więcej 50–60 m od morza i 2 m od siebie zaczęto stawiać wzdłuż brzegu dwa rzędy barier, składających się z gałęzi i pali. Gdy po dwóch–trzech tygodniach pokrywały się one piaskiem, na powstałych wałach znów stawiano dwa rzędy barier o takiej samej wysokości, mając na celu wyhodowanie jeszcze większego wału. Gdy wał osiągnął około 1,5 m, jesienią był obsadzany rosnącymi na piasku trawami. Rośliny były sadzone pionowymi liniami, które tworzyły niewielkie kwadraty, coraz gęściej w górę zbocza, by wiatr nie rozwiał piasku. Formujące się w ten sposób wschodnie zbocze wału jeszcze dodatkowo było umacniane ogrodzeniami z chrustu. Wał ochronny rozciągający się wzdłuż całego wybrzeża Mierzei Kurońskiej (prawie 100 km) do dziś pełni swoją pierwotną funkcję – zatrzymuje wyrzucany przez morze piasek i nie pozwala mu na dalsze przedzieranie się wgłąb mierzei. Dyrekcja Parku Narodowego Mierzei Kurońskiej stale dba o wał i porządkuje go. Wiosną zachodnie zbocze wału zniszczone przez morskie fale jest profilowane i równomiernie pokrywane chrustem, który zatrzymuje i gromadzi piasek. Wał ochronny tulący się do plaż w pobliżu Preili zadziwia nie tylko historią swojego powstania, ale i roślinnością – ciągnący się na jego powierzchni dywan zdobią krzewy róży fałdzistolistnej. Leśnicy ten obcy gatunek wybrali dla wału ochronnego nieprzypadkowo. Zakorzeniony na powierzchni ziemi żywy krzew ozdobny jest w stanie doskonale przetrwać mocno zawiewany piasek. Przez całe lato krzewy te zdobią pokaźne, pachnące kwiaty róży, których gałęzie jesienią są pełne czerwonych owoców. CENTRUM KULTURY I INFORMACJI TURYSTYCZNEJ W NIDZIE „AGILA” h�p:/ /visitneringa.com info@visitneringa.lt